Na acht fantastische maanden in Zuid-Amerika staan we ineens in Baltimore, Maryland. Via Florida zijn we vanuit Cartagena hier naartoe gevlogen en het voelt echt onwerkelijk. Ineens zijn we niet meer in Zuid-Amerika en zijn we terug in de westerse wereld. Onze eerste bestemming in de Verenigde Staten is Washington DC, waar we een leuke Airbnb hebben gehuurd in de buitenwijk Alexandria wat direct aan DC vast zit. Helaas gaat er geen trein meer op het moment dat we landen en we besluiten dan ook op het vliegveld ergens op de grond te slapen. Dit is niet heel relaxed, maar we komen iniedergeval de nacht door. De volgende ochtend pakken we de eerste trein en als we vervolgens in de metro zitten komt de klap pas aan. We zijn terug in de westerse wereld. Waar iedereen ons dingen probeerde ter verkopen in Zuid-Amerika worden we hier niet aangesproken, nagekeken en kunnen we gewoon anoniem over straat lopen. Ook ziet alles er zo netjes afgewerkt uit. De straten liggen recht, de gebouwen zijn mooi, we zitten dan ook echt in een complete cultuurshock.
Als we vervolgens de wijk van onze Airbnb ingaan hebben we helemaal het gevoel dat we thuis komen. Netjes geparkeerde auto’s en normaal herfstweer, echt bizar. Ook als we de Wifi in het appartement gebruiken is deze 100x sneller dan elke Wifi die we in Zuid-Amerika hebben gebruikt. Er gaat opeens een hele wereld voor je open haha. We besluiten even te gaan slapen, aangezien we een lange nacht hebben doorgebracht op het vliegveld. We slapen heerlijk en gaan in de middag nog even naar buiten om boodschappen te doen. Wat ons gelijk opvalt, is hoe snel het donker wordt. Echt om half vijf was het al donker, terwijl in Zuid-Amerika altijd rond zes uur de zon pas onder ging. Het gevoel dat je krijgt als je terug komt in de westerse wereld als je er zolang niet bent geweest is echt onbeschrijfelijk. We koken rustig onze eigen maaltijd en maken ons klaar om de volgende dag de stad te verkennen.
Als eerste besluiten we naar het Air en Space museum te gaan. Dit is een van de musea die we vorig jaar door tijdgebrek hadden gemist toen we in DC waren, dus deze stond hoog op onze verlanglijst. Het museum is erg interessant en met een rondleiding kom je langs alle belangrijke punten in de geschiedenis van het vliegen. Van het eerste vliegtuig van de gebroeders Wright tot de eerste spaceshuttle die op de maan is geland. Een ongelofelijk museum dat je echt niet gemist mag hebben als je in DC komt. De rest van onze tijd in DC gebruiken we om de standaard dingen zoals het Witte Huis en het Capitool te bezoeken. Ook gaan we langs Lincolns memorial, Arlington Cemetery en nog een aantal musea. Een van deze musea springt daar echt ver bovenuit; het Afro American History museum. Dit museum begint onder in de kelder met de ontdekking van Amerika en daarna loop je door de geschiedenis heen en zie je alles wat er is gebeurd in de tijd van de slavernij tot de situatie nu. Verder leer je veel over de vooroordelen die er vandaag de dag nog steeds zijn en de stereotypes die wij nog steeds gebruiken. Onwijs boeiend opgezet en een waarschijnlijk het meest leerzame museums waar ik ooit ben geweest.
Verder merk je ook aan alles dat we weer in Amerika zijn. Overal zijn schreeuwende reclames en als we in de McDonalds aan het eten zijn, zijn ze aan de tafel naast ons in een felle discussie over Trump. Overal zijn er constant nieuwsupdates, of je nou in de metro zit of in de McDonalds een burger eet, overal is nieuws en mensen worden dan ook werkelijk mee doodgegooid. Dit is toch echt wel een groot verschil met Zuid-Amerika, maar ook met Europa.
Twee dagen voor Thanksgiving verlaten we Washington, omdat we Thanksgiving graag willen vieren bij Tami en John in Syracuse. Dit is de familie waar Larissa ooit gewoond heeft toen ze een jaar in het buitenland heeft gestudeerd. Vorig jaar zijn wij hier in de zomer ook geweest, wat onwijs gezellig en leuk was, waardoor we hebben besloten hier het einde van onze reis te blijven en Kerst te vieren.
Als we zes uur ‘s ochtends op de bus staan te wachten in Washington hebben we helaas al meteen een kleine vertraging te pakken. We hebben twee overstappen en moeten dus op tijd vertrekken om in Harrisburg de overstap te kunnen maken. We hebben gelukkig wel ruim overstaptijd, dus we maken ons niet echt zorgen. Als we een uur later nog steeds stilstaan beginnen we het alleen wel een beetje te knijpen, maar zelfs nu kunnen we het nog makkelijk halen. Dan horen we alleen ineens het slechte nieuws. De buschauffeur is niet komen opdagen en het gaat zeker nog anderhalf uur duren voor we vertrekken. Onwijs balen en maar er zit niets anders op. Bij de balie leggen ze uit dat we in Harrisburg maar moeten regelen om een andere overstap te maken. Na twee en een half uur wachten op het busstation zijn we eindelijk vertrokken. Best bizar dat in Zuid-Amerika de bussen altijd op tijd vertrokken en alles super geregeld was en dat één keer de bus pakken in de Amerika genoeg is om een gigantische vertraging te hebben. Na een paar uur reizen komen we aan in Harrisburg en met goede moed stappen we naar de balie. Hier krijgen we helaas weer slecht nieuws, er gaat geen bus naar de volgende overstapplaats en we moeten richting Philadelphia proberen te reizen. Dit is een heel stuk terug en maar twee uur rijden van Washington DC, maar we besluiten het toch maar te doen. Om zes uur ‘s avonds komen we aan in Philadelphia, we zijn inmiddels 12 uur onderweg en maar een heel klein beetje opgeschoten, dit is echt waardeloos. Hier krijgen we de volgende klap. Er wordt vanaf hier niet naar Syracuse gereden en dus wordt ons aangeraden om naar New York te gaan. Opnieuw besluiten we het te doen, alleen vragen we ons wel af waarom ze dat in Harrisburg niet wisten, dan hadden we namelijk niet langs Philadelphia gehoeven. Om 9 uur ‘s avonds sta ik dan uiteindelijk op Times Square op zoek naar eten. Dit klint makkelijk, maar is best lastig aangezien het overal zo druk is. Uiteindelijk krijgen we hier wel goed nieuws, we kunnen nog deze dag naar Syracuse. We zullen om drie uur ’s nachts aankomen, maar we zijn al zo blij dat we niet ergens anders hoeven te slapen.
Als we eenmaal aankomen valt alle stress van de bus van ons af. We zijn onwijs blij dat we er zijn en ook om Tami en John te zien. Iedereen komt uit bed in het midden van de nacht om onze verhalen te horen. Ondanks dat we aan de andere kant van de wereld zijn voelen we ons toch een beetje thuis. We kijken onwijs uit naar Thanksgiving. Thanksgiving is een feestdag die ooit begonnen is bij de pelgrims uit Engeland. Zij vierden Thanksgiving om God te bedanken voor de oogst van dat jaar. Het werd dan ook gevierd aan het einde van de oogsttijd en vind altijd plaats op de vierde donderdag van november. Op Thanksgiving day worden we vroeg wakker, want Amanda (de dochter van John en Tami) en ik doen mee met een Thanksgiving run van de high school. Het is maar 5 km rennen, alleen de temperatuur wil niet echt meewerken, het is -20 graden buiten en overal ligt sneeuw. Ik ga dan ook helemaal ingepakt rennen, maar ondanks dat doet het inademen van de lucht gewoon pijn aan mijn longen en neus. Larissa en Tami bleven in de auto zitten, die gingen alvast de Black Friday folders doornemen. Als ik helemaal verkleumd in de auto kom staat er gelukkig wel warme koffie met baileys klaar (een andere traditie). Vervolgens rijden we snel naar huis, want het eten en de turkey moet klaargemaakt worden. Dit gebeurt terwijl we op de TV de Macy’s Thanksgiving Day Parade in New York bekijken. Zo worden er snel twee kalkoenen klaargemaakt en is er verder stuffing, mac and cheese, cranberry saus en nog veel meer heerlijk eten wat alleen tijdens Thanksgiving wordt gemaakt. Als aan begin van de middag iedereen komt dan wordt er niet gewacht tot de avond met eten maar dan begint het eetfestijn meteen. Allereerst doen we wel nog een wijnwedstrijd. Iedereen moest voor 40 dollar een wijn kopen en door middel van een blinde wijnproeverij wordt er dan besloten welke wijn wint. Larissa en ik hebben goed nagedacht over wat wij zouden kopen, maar werden ondanks dat laatste. Wel is zo’n wedstrijd een onwijs goed idee aangezien er meerdere hele dure wijnen zijn, waar iedereen van kan proeven en drinken bij het eten. Als het buffet klaarstaat en iedereen gaat opscheppen wordt er op zijn Amerikaans groot opgeschept, de borden liggen meteen helemaal vol. Daarna gaat iedereen zitten en mag één iemand uit de familie de dank uitspreken. Daarna begint iedereen alles naar binnen te werken. Ik besluit rustig aan te beginnen en pak alleen een beetje kalkoen en wat andere lekkere dingen. We hebben ten slotte nog heel veel tijd om extra op te scheppen en alle tijd om rustig te eten. Dit was helaas een misrekening. Amerikanen hebben nergens tijd voor en als ik opsta om een tweede keer op te scheppen is al het eten alweer opgeruimd. Het is hier echt naar binnenschuiven en weer verder, weer wat geleerd. Daarna wordt er op Thanksgiving spelletjes gespeeld, iedereen doet een beetje ze eigen ding en ik doe mee met een groepje die gaan pokeren voor wat geld. Ik ben bijna als eerste af, maar door een klein gelukje weer ik uiteindelijk tweede te worden en zelfs wat geld te winnen. Als we de avond nog met wat andere leuke spelletjes afsluiten kan ik wel zeggen dat Thanksgiving een onwijs leuke feestdag is. Het draait niet om cadeaus, maar om gezelligheid en traditie.
Na Thanksgiving hebben we de tijd om heerlijk bij te komen, te wennen aan de westerse wereld, te genieten van de sneeuw en gewoon even niets te doen! We blijven hier tot 6 januari en hebben nog een heel aantal leuke dingen gepland staan!