Het is 6 uur ’s ochtends, de wekker gaat. We hebben eigenlijk beide geen zin om uit bed te komen, maar vandaag is het Black Friday! De dag na Thanksgiving, die volledig in het teken staat van de beste deals en zoveel mogelijk spullen kopen. Best tegenstrijdig als je bedenkt dat je de dag ervoor viert dat je dankbaar bent voor alles wat je hebt.
Maar ach, ook wij lieten ons verleiden door de vele deals. En trouwens, we hadden gewoon nieuwe kleren nodig, want we liepen al 8 maanden met dezelfde 5 shirts rond. Al vroeg zaten we in de auto naar het eerste winkelcentrum, waar we gericht opzoek gingen naar alle deals die we van tevoren al goed hadden bestudeerd. Zo scoorden Dennis en ik heel veel spullen om een supervette scrapbook van onze reis te kunnen maken, kocht Amanda een TV voor haar vriend en Tami heel veel andere spullen die ze eigenlijk helemaal niet nodig heeft. Toch is Black Friday een echte Amerikaanse traditie die je meegemaakt moet hebben.
In en rondom Manlius is niet heel erg veel te doen, je zou dan ook verwachten dat wij ons onwijs zouden vervelen in de weken tot kerst, maar de dagen vliegen juist om. Het ene moment gaan we wat lunchen met vrienden, zijn we heerlijk aan het chillen in de jacuzzi of hiken we rond de Green Lakes, en het andere moment zijn we 25.000 foto’s aan het uitzoeken van de reis. Ik moet heel eerlijk zeggen, ik schrok best wel van dat aantal, ik had het echt niet verwacht dat we zo onwijs veel foto’s hadden gemaakt! Dat betekend namelijk dat we gemiddel 105 foto’s per dag gemaakt moeten hebben. Gelukkig ging het uizoeken goed en had ik na een middagje zoeken nog 700 foto’s over.
Tami geeft les aan groep 3, op een basisschool in Skaneateles. Ze vindt het altijd superleuk om haar klas ook wat te leren over tradities uit andere landen. Uiteraard ook uit Nederland, en geen feestdag is natuurlijk zo Nederlands als Sinterklaas! Op 5 december gingen we dan ook met Tami mee naar school, om de kinderen uit haar klas iets te leren over het sinterklaasfeest. Dennis en ik hadden een leuke presentatie gemaakt en stroopwafels meegenomen, zodat we die aan de klas konden uitdelen. Tami, Dennis en ik waren al vroeg op school en toen alle kinderen de klas binnen kwamen, waren wij natuurlijk het gesprek van de dag. ‘’Wie zijn die mensen? Wow, kunnen zij een andere taal spreken? Waarom heb je zo een gek accent?’’ waren een aantal vragen die gelijk op ons afgevuurd werden. Het is onwijs grappig om te zien hoe Tami als lerares is, omdat ze zo totaal anders is dan thuis. Heel lief, georganiseerd, duidelijk, terwijl ze thuis keihard door de gang schreeuwt en je soms niet weet waar ze het allemaal over heeft, omdat ze zo chaotisch is.
In de middag geven wij onze presentatie, de kinderen zaten ons echt met open mond aan te kijken en opnieuw opende zich het vragenvuur. ‘’Als je stout bent, wat gebeurt er dan? Hoe oud is Sinterklaas? Hoe zeg je dit in het Nederlands?’’ en ga zo maar door. Dennis en ik hebben onwijs gelachen over hoeveel fantasie die kinderen hebben, en toch zo’n oprechte vragen konden stellen. Ze waren vooral erg bang om mee te moeten op de stoomboot naar Spanje. Heerlijk!
Het is inmiddels midden december, over 3 weken vliegen we gewoon al naar huis, maar voordat het zover is, stonden er nog twee tripjes op de planning! Op dinsdagochtend reden we richting Boston. Hier wilden we de afgelopen zomer al naartoe, maar helaas kon dat toen niet doorgaan. Nu lukte het gelukkig wel en stapten we in de auto om met cruise control aan richting Boston te rijden. Nadat we aankwamen gingen we eerst richting Harvard, hier hebben we zo’n 2 uur lang hebben rondgelopen, de gebouwen van deze universiteit zijn echt prachtig in een gezellige wijk die erg Europees aandoet. Helaas werd het na 2 uur wel erg koud, na een warme kop thee in een cafeetje besloten we dan ook om richting het hotel te gaan en vroeg te slapen.
De volgende ochtend gingen we de Freedom Trail lopen, een rode lijn die midden door Boston heen loopt en je langs alle historische plekken brengt. Aangezien Boston een van de oudste steden is van Amerika kan je van alles vinden over het ontstaan van de Verenigde Staten. De Freedom Trail begint in de Boson Common, het oudste publieke park van Amerika, waarna hij doorloopt naar de Massachusetts State House, Park Street Church en de Granary Burying Ground, waar een paar van de meest bekende Amerikanen liggen, zoals Paul Revere, Samuel Adams, John Hancock en Robert Treat Paine. De laatste drie hebben onder andere de Declaration of Independence getekend. Deze Burying Ground maakt veel indruk, doordat hij echt heel oud is en tussen de moderne gebouwen in ligt. Verder kom je tijdens de trail langs de oudste winkel van Boston, de Old South Meeting House, waar de Boston Tea Party is begonnen, en de Old State House, waar de Boston Massacre heeft plaats gevonden. Dit zijn allemaal evenementen die te maken hebben met de onafhankelijkheid van Amerika met Engeland. De Boston Tea Party wordt dan ook zo genoemd, doordat een groep rechtse activisten een boot met thee uit Engeland niet toe lieten in de haven en alle thee vernielde, waarna de opstand uitbrak. Dit wordt vaak gezien als het begin van de revolutie. De Boston Tea Party is nog steeds een bestaande rechtse beweging in Amerika met veel invloed. Boston is dan ook echt de kern van het ontstaan van dit gigantische land en super leuk om naar toe te gaan als je van geschiedenis houdt.
Op het midden van de trail kwamen we bij de Quincy Market waar je heerlijk kan lunchen en waar wij een heerlijk broodje met Mac&Cheese aten! In de middag bezochten we vervolgens de USS Constitution, een berucht oorlogsschip uit Amerika. We kregen een rondleiding door iemand van de Amerikaanse Marine, die heel enthousiast over de avonturen van de boot vertelde. De laatste stop was op Bunker Hill, een grote pilaar dat monument staat voor de eerste battle van de Revolutionary War. We klommen alle traptreden naar boven en hadden een onwijs gaaf uitzicht, met een prachtige zonsondergang achter de skyline van Boston. Een betere afsluiting van deze trail konden we ons niet wensen!
Om de dag helemaal compleet te maken, gingen we uiteten bij Max Brenner, een van mijn favoriete restaurants in Amerika. Het gaat hier eigenlijk niet om het hoofdgerecht, maar om het toetje. De specialiteit van dit restaurant is namelijk: chocolade. Als hoofdgerecht deelden we samen een pizza, en als toetje namen we de grootste chocoladefondue die op de kaart stond. YAM.
Eenmaal terug in Manlius was het alweer bijna kerst. Dennis en ik hadden heel wat cadeautjes meegenomen uit Zuid-Amerika, dus echt shoppen hoefde gelukkig niet meer. De dag voor kerstavond hadden Tami en ik de auto gepakt om alle laatste boodschappen te doen. We reden serieus van hot naar her, en toen we op een gegeven moment cadeaus in de auto aan het laden waren, realiseerden we ons hoe lekker weer het eigenlijk was. Zo lekker dat we besloten om naar het enige cafe met terras in de buurt te gaan, wijn te bestellen en daar de rest van de middag in de zon te zitten. Hoe bizar, op 23 december zaten we in ons t-shirtje, buiten in de zon, van een glas wijn te genieten. En mensen geloven nog steeds dat klimaatverandering niet bestaat?
Kerstavond was er een groot feest bij de ouders van Tami. We hadden allemaal lekkers meegenomen, en uiteraard weer een goede fles wijn voor de ‘’wine tasteting’’. Nadat we vorige keer de plank volledig hadden mis geslagen, waren we er deze keer van overtuigd dat we een goede wijn in handen hadden. Alle flessen kwamen weer langs, en we proefden ze stuk voor stuk. Oom Jim zei al voor de grap ‘’dit is vast jullie wijn, want deze is echt niet lekker’’. Dennis en ik moesten lachen, want wij wisten zeker dat we deze keer geen slechte wijn hadden gehaald. Met z’n alle kwamen we tot een besluit welke de beste en welke de slechtste wijn was. En wat blijkt, weer ging het compleet mis. Ik denk dat dit voorlopig onze laatste wine tasting was..
Gelukkig was de rest van de middag/avond een groot succes. Heerlijk eten, de eerste kerstcadeautjes en als klap op de vuurpijl begon het gelukkig ook nog heel hard te sneeuwen! We waren bang dat we geen witte kerst zouden krijgen, omdat het de dag daarvoor 20 graden was, maar gelukkig was de temperatuur 24 uur later alweer met 25 graden gedaald en was het ijskoud buiten. Om 8 uur vond iedereen het wel best en stapte we in de auto naar huis. Amerikanen houden van hun slaap, geen late feestjes dus.
Kerstochtend ging de wekker al vroeg en maakte Amanda iedereen al wakker door keihard op het bed te springen. We maakten een heerlijk ontbijt, inclusief mimosa’s en mochten toen onze ‘’stockings’’ al uitpakken. Dit zijn de sokken die voor de openhaard liggen en vol gestopt zijn met kleine cadeautjes. Tijdens het maken van het ontbijt sprongen de herten door de met sneeuw bedekte tuin wat echt het ultieme kerstgevoel gaf. Toen het ontbijt klaar was om gegeten te worden kwamen Tami haar ouders en aten we het ontbijt in 10 minuten op. Zo bijzonder dat hier alles zo snel gaat en niemand geduld heeft om rustig te eten, wij zouden namelijk echt de tijd nemen om lekker te ontbijten. Daarna begon het openen van de cadeaus de grond onder de kerstboom was bezaaid met minstens 100 cadeaus. Het zal je dan ook niet verbazen, dat we twee uur later zonder pauzes nog steeds bezig waren met uitpakken. Ook Dennis en ik werden erg verwend, ondanks dat we al wat cadeaus hadden gehad. Zo kregen we onder andere een diner voor twee bij Chili’s en kaartjes voor een Syracuse basketbalwedstrijd, Dennis kreeg een supermooi trainingsshirt en ik een klein portemonneetje. Nadat alle cadeaus waren uitgepakt maakten we ons klaar voor het volgende deel van het programma, naar de ouders van John, waar we de andere kant van de familie zagen. Ook hier was veel te veel overheerlijk eten, spelletjes, gezelligheid en natuurlijk nog meer cadeautjes. Rond een uur of vier vond iedereen het wel weer tijd om naar huis te gaan, en wij dus ook. Omdat we de hele dag al zoveel gegeten hadden, hadden wij niet zoveel trek meer toen we thuis kwamen. In Amerika doen ze dan ook geen kerstdiner en daar moest vooral Dennis echt even aan wennen. In Nederland is het kerstdiner het belangrijkste van de Kerst, in Amerika is dat echt totaal anders, waarschijnlijk ook omdat iedereen de volgende dag gewoon moet werken. Ondanks dat wij het kerstdiner erg missen is het zien hoe ze kerst hier vieren een van de redenen dat het zo leuk is om te reizen.
Over een paar dagen is het oud en nieuw, een bijzonder moment, want dit zijn ook de laatste dagen van onze reis. We hebben dan ook besloten om naar New York City te gaan om ons waanzinnige jaar daar af te sluiten. We namen de bus vanuit Syracuse naar The Big Apple. We merkten al gauw dat de kerstsfeer er nog goed in zat, aangezien overal de versieringen, kerstbomen en lichtjes nog aan stonden. Omdat we in NYC eigenlijk alles al gezien hadden, konden we lekker rustig aan door de stad slenteren. Heerlijk om zo, zonder iets te moeten zien, van de stad te kunnen genieten. Uiteraard zijn we even langs de hoogtepunten gegaan, zoals Times Square, Statue of Liberty, Central Park en natuurlijk de skyline. We sliepen in een leuke Airbnb in Jersey City, aan de overkant van Manhattan, prima te doen en een stuk goedkoper! Op oudjaarsdag hebben we nog even in twijfel gestaan of we naar Times Square zouden gaan, zodat we de balldrop konden zien. Alleen de weersvoorspellingen waren zo slecht, dat we uiteindelijk hebben besloten om de avond lekker in een Ierse pub door te brengen en dan om 12 uur met een fles champagne bij de Brooklyn Bridge het vuurwerk te bekijken! Opnieuw werd duidelijk dat Amerikanen van hun slaap houden, omdat om 12 uur alleen maar Nederlanders om ons heen stonden om het nieuwe jaar te vieren…
2019, we zijn inmiddels alweer op de helft, maar op dat moment, op die 1 januari 2019 keken Den en ik elkaar aan, en beseften we wat een onwijs mooi jaar we hebben gehad en we niet kunnen wachten om te zien wat 2019 ons gaat brengen. Een fantastische afsluiter van een prachtig jaar. Nu zal je je afvragen, wat was nou het toppunt van jullie reis? Wat zijn de mooiste dingen die jullie hebben gezien? Nou, ik zeg eerlijk, die vraag hebben wij onszelf ook al een aantal keer gesteld. Dus daarom hebben wij een kleine film gemaakt van onze mooiste, tofste, bijzonderste momenten en plekken van onze reis. Benieuwd? Bekijk hm hieronder!
Het was prachtig. Een van de mooiste ervaringen van ons leven. Een jaar om never nooit meer te vergeten. Aan alles komt een eind, en zo ook aan deze reeks blogs over onze reis door Zuid-Amerika. Wij willen jullie allemaal bedanken voor alle mooie, lieve, leuke reacties die we hebben gekregen en zijn onwijs blij dat wij onze verhalen met jullie mochten delen!
Heel veel liefs, en wie weet tot snel!
Dennis en Larissa
