Florianópolis, eiland met meer dan 100 stranden

Vanaf São Paulo namen we de nachtbus naar Florianópolis aka Floripa. Dit was ongeveer 12 uur rijden waardoor je mooi de hele nacht in de bus kon slapen. Florianópolis is een groot eiland dat heel dichtbij de kust ligt en is verbonden met het vaste land door middel van een brug. In de bus ontmoeten we een meisje uit Amerika die voor één jaar in Brazilië woont. Ze heeft in de bus wat research gedaan over de plek waar we aankomen en ze vraagt of wij meegaan naar een bakkerij naast het busstation om te ontbijten. De bakkerij ‘O Padeiro de Sevilha’ is volgens Lonly Planet namelijk een van de beste bakkers van Brazilië. We hebben na zo een lange busreis wel trek en we besluiten dan ook om mee te gaan. De bakkerij zit goed vol met mensen en als we binnen komen loopt het water ons meteen in de mond. Je kan kiezen uit twintig verschillende stukken cake en nog meer verschillende broodjes. We scheppen goed op om veel verschillende dingen te proberen en het smaakt allemaal even fantastisch. Met onze goed gevulde buiken gaan we vervolgens naar de bus. Het eiland bestaat namelijk uit allemaal kleine dorpjes die niet op loopafstand liggen. Wij verblijven in het dorp Canasvieiras helemaal in het noorden van het eiland. De bus komt netjes op tijd en voor we het weten liggen we lekker in onze hotelkamer.

Een van de beste bakkerijen van Brazilië!

Eindelijk een privékamer met daarin een kleine keuken is niet verkeerd. We doen de rest van de dag lekker rustig aan om wat te rusten van de reis. We blijven 6 dagen op deze plek en hebben dus genoeg tijd om rustig aan te kunnen doen. Het is ondertussen ook tijd geworden om een wasje te draaien. We gaan naar de wasserette in de buurt en moeten in totaal 15 euro betalen voor twee kleine zakjes was. Ze maken hier een ware kunst van de was doen. Als we onze kleding komen ophalen ziet het er dan ook fantastisch uit. Het lijkt bijna of de wasserij naar de winkel is geweest om alles opnieuw te kopen. Oude verwassen shirts zien er weer uit als nieuw. Dit maakte de belachelijke dure prijs gelukkig weer een beetje goed. ’s Avonds spelen we bijna elke avond een echt backpackersspel genaamd ‘shithead’. Doel van het spel is om zo snel mogelijk van je kaarten af te komen. Wie vervolgens als laatste een kaart over heeft verliest het potje en krijgt één letter. De eerste speler die het woord EZEL spelt verliest het spel. Hier komt meteen naar voren hoeveel Larissa van EZELS houdt aangezien na ongeveer 10 potjes deze reis Larissa 9x de EZEL was.

Op vrijdagavond doen we iets typisch Braziliaans, we gaan bij een buffet eten. Voor nog geen 10 euro kan je je helemaal volproppen met de lekkerste dingen. Het buffet ziet er ook fantastisch uit en het hele restaurant zit elke avond vol. Dit is voor ons het teken dat het eten hier wel goed moet zijn. Helaas komen we er snel achter dat dit niet echt het geval is. Elk gerecht van de buffet is, zoals bijna al het eten hier, in de frituur geweest. Daardoor is alles zo vet dat je binnen de kortste keren vol zit, zonder dat je echt het gevoel hebt dat je goed gegeten hebt. Wel begrijpen we nu waarom sommige Zuid-Amerikanen zo dik zijn. Ook is het grappig om te zien hoe onwijs veel sommige mensen eten.

Eten bij het buffet restaurant en hiken door de regen

De volgende ochtend moeten de kilo’s van het buffet eraf en dit doen we door een hike te gaan maken. Onze hike was een mooie 10 km en ging in de richting van een fort uit de tijd dat Brazilië een kolonie was van Portugal. We wilden eerst fietsend gaan, maar omdat de enige fietsverhuur uit de stad altijd dicht is besluiten we om maar te gaan lopen. Net als alle dagen dat we tot nu toe in Florianópolis zijn geweest is het erg bewolkt, maar dit is niet erg, omdat het dan ook niet zo warm is. Als we op de helft van onze hike zijn gaat het alleen ineens gigantisch regenen. We schuilen even, maar helaas houdt het de rest van de dag niet meer op. We trekken daarom maar onze poncho’s aan en gaan moedig verder. We lopen over prachtige verlaten stranden en komen na 2 uur eindelijk aan bij het fort. Het ziet er mooi uit. Maar in dit geval was de tocht zonder twijfel een grotere belevenis dan de bestemming. Ondanks dat het fort niet zo mooi was als we hadden gehoopt smaakte de cerveza op het strand extra lekker na zo een zware wandeltocht door de regen.

Eerste paasdag; bijna alles op het eiland is dan dicht aangezien ongeveer 95% van de bevolking zwaar gelofig is. Als paasbrunch besluiten we dan ook maar om een empanada te eten bij een van de weinige restaurants die open is. Een empanada is een soort kaassoufle zonder paneermeel. Daarnaast heb je ze niet alleen met kaas, maar ook met worst, gehakt, vis, garnalen en nog veel meer. Zo een empanada is typisch Zuid-Amerikaans en je kan ze echt overal bestellen. Als een empanada typisch Zuid-Amerikaans eten is dan is maté typisch Zuid-Amerikaans drinken. Je ziet iedereen uit dit gebied met een leren beker en een ijzeren rietje met daarin gekookt water en kruiden. De kruiden drijven gewoon in het kokende water en het rietje werkt als een zeef. Natuurlijk proberen wij dit ook. We kopen de goedkoopste beker die we kunnen vinden en kopen bij de supermarkt een pak kruiden. Je kan maté namelijk niet zomaar bij een restaurant bestellen. Het is echt een drank die je zelf moet maken. Het kost dan ook wat moeite om helemaal door te krijgen hoe het werkt. Maar al met al smaakt het niet verkeerd. Het is een beetje vergelijkbaar met de smaak van groene thee. Het schijnt verder super gezond te zijn en een opwekkend effect te hebben, eigenlijk wel logisch dat de mensen het daarom zoveel drinken.

Ons Paasmaal; overheerlijke empanada's

Tweede paasdag worden we eindelijk wakker met een mooie blauwe lucht. Tijd voor weer een avontuur dus. De man achter de balie van het hotel had verteld dat in het onderste puntje van Florianópolis een mooi strand ligt met een fantastisch uitzichtpunt genaamd Lagoinha do Leste. We wilden hier graag naartoe maar het slechte weer had ons tot nu toe nog tegengehouden. De blauwe lucht van deze ochtend leek dus perfect moment om hier naartoe te gaan. Omdat er bijna geen bus naar deze plek rijdt en een auto huren erg duur is besluiten we een scooter te huren. Ook is een scooter een onwijs leuke manier om het eiland te ontdekken, omdat je tijdens het rijden echt kan genieten van het landschap. We komen echter moeilijk op gang met onze scooter. We besluiten namelijk om de grote weg te ontwijken en de binnendoorwegen te pakken. Dit zag er op de kaart uit als een heel goed idee, maar was het dus niet. De binnendoorwegen zijn hier maar voor de helft verhard en zijn voor de andere helft zo slecht dat ik het geen weg durf te noemen. We stuiteren alle kanten op en komen uiteindelijk zelfs vast te lopen, omdat de weg doodloopt. Dan moeten we toch maar met onze scooter de ‘snelweg’ op. In eerste instantie voelt dat best gek om met je scooter de ‘snelweg’ op te gaan. Gelukkig valt het heel erg mee en zijn we zeker niet de enige scooterrijder op deze weg. Ook kan onze scooter een mooie 70 km/h halen, waardoor we niet veel langzamer gaan dan de auto’s op deze wegen. Ook hoeven we niet al te lang op deze weg te rijden en kunnen we vaak op een iets kleinere provinciale weg rijden. Uiteindelijk komen we na twee uur met blauwe billen aan op onze bestemming. Ze hebben hier namelijk super stijle drempels gemaakt op bijna alle wegen. De drempels liggen om de 400 meter en iedereen moet zoveel afremmen dat er overal file ontstaat. Echt onwijs irritant en nog gevaarlijk ook, omdat ze soms ook ineens midden in een bocht liggen. Ondanks deze drempels komen we gelukkig veilig aan op onze bestemming en dan kan het echte werk beginnen. Om bij het strand praia da Loginha do Leste te komen moet je een trail van 2.2 km lopen waarbij elke meter naar voren ook een meter omhoog of naar benenden betekend. Het strand licht namelijk achter de berg. Ondanks dat de trail zwaar is, is het prachtig. Je loopt echt door een oerwoud heen waar alles om je heen groen is. Na ongeveer 50 min lopen zijn we dan eindelijk op het strand. Wat een prachtige plek is dit. Het strand bestaat uit mooi wit zand en de zee is helder blauw. Daarnaast is het super rustig en is alles om dit strand heen helemaal groen. Helaas is onze hiketocht nog niet voorbij. Voor het uitzichtpunt moet je nog een andere berg omhoog. We hebben hier eigenlijk allebei helemaal geen energie voor, maar besluiten toch om door te zetten en naar boven te gaan. De weg loopt hier sommige delen bijna recht omhoog en je moet op handen en voeten lopen om bij de te top komen. Het is een hele klim, maar het was het 100% meer dan waard. Vanaf deze plek heb je namelijk een super uitzicht over het strand dat helemaal is ingesloten door met bomen begroeide bergen. Een uitzicht die we hopelijk nooit meer zullen vergeten. Wat de plek ook nog bijzonder maakt is dat er rosten liggen die heel ver uitsteken en daardoor boven de afgrond hangen. Hier kan je op staan en vanaf hier heb je echt het gevoel dat je als je valt, je helemaal benenden aan de berg komt te liggen. Zo een onwijs gaaf gevoel om op zo een rots te gaan staan met zo een uitzicht. Ook zijn deze rotsen natuurlijk perfect voor een leuke foto waarbij je recht boven de afgrond staat. Als we weer terug zijn afgedaald op het strand komen we erachter dat het uitzicht niet het enige is wat deze plek te bieden heeft. De helderblauwe zee heeft hele hoge golven. Soms wel meer dan 2.5 meter hoog. Het is zo een gaaf gevoel als zo een golf over je heen slaat. Je zou hier rustig de hele dag in de zee kunnen liggen en kunnen genieten van dit natuurgeweld. In het water liggen dan ook een stuk of 10 andere mensen. Als er weer een hoge golf is geweest dan zie je iedereen met een glimlach van oor tot oor boven water komen. Helaas vertrekken we de volgende dag uit Florianópolis. Anders hadden we zeker weer teruggewild naar dit kleine paradijsje op aarde.

Uitzicht over Praia de Lagoinha do Leste, WAUW!

Gelukkig gingen we van het ene paradijs naar het andere, want de volgende dag vertokken we met de bus naar een van de zeven natuurwonderen; de Iguazu watervallen! Je leest hierover meer in onze volgende blog!