Op zoek naar de meest achterlijke dieren op de Galapagos

Eindelijk was het zover, we gingen naar de Galapagos. Een onderdeel uit onze reis waar we heel lang naar hebben uitgekeken en iets wat heel hoog op onze bucketlist stond. Want wie wil nou niet zwemmen met tientallen zeeschildpadden, zeeleeuwen, haaien, marine iguana’s en honderden prachtige gekleurde vissen. Ons plan voor de Galapagos was om te eilandhoppen. Er zijn drie grote eilanden die je kan bezoeken: Isabella, San Cristobal en Santa Cruz. Elk eiland heeft een net iets ander ecosysteem met andere dieren en landschappen. De reden voor het verschil in diersoorten is dat ze net op een andere manier zijn geëvalueerd. Dit was uiteindelijk de basis die Darwin op het idee van de evolutietheorie bracht. Verder staan de Galapagos eilanden bekend om de dieren die niet bang zijn voor mensen. De reden hiervoor is dat de Galapagos pas laat is ontdekt door de mens en lang onbewoond is geweest. Hierdoor hebben de diersoorten op de Galapagos nooit geleerd bang te zijn voor mensen. Iets wat dieren in andere delen van de wereld wel leerde, doordat ze werden afgeslacht door de mens. Het feit dat de dieren niet bang zijn voor mensen zorgt ervoor dat de dieren zonder probleem erg dichtbij komen en dat vogels zelfs op schoot of op je schouder kunnen komen zitten om je lunch te stelen.

Het eerste eiland waar we naartoe gingen was Isabella. Volgens verschillende blogs moet dit het beste eiland zijn om te bezoeken, omdat er het meest te zien is. Dit klinkt best logisch omdat het ook het grootste eiland is. Als we aankomen komen we er echter achter dat het grootste eiland niet meteen het meest ontwikkelde eiland betekend. Er is namelijk geen bank of geldautomaat op het eiland aanwezig. Een klein probleem aangezien we hier geen rekening mee hadden gehouden. Doordat we veel tours via paypal konden betalen lukt het ons toch om de 4 dagen op het eiland rond te komen, maar dit was wel even schrikken. Toch waren we achteraf erg blij dat het eiland zo onderontwikkeld was, toen we naar de Galapagos gingen waren we namelijk erg bang voor een groot wespennest van toeristen, maar dat was op Isabella zeker niet het geval. We voelen ons echt de enige toeristen hier, er is zelfs geen souvenirwinkel.

De eerste dag besluiten we een kanotocht te gaan maken langs de kust van Isabella, waarbij we op wat mooie punten gaan snorkelen. In de boot bespreken we nog even wat we hopen te zien en eigenlijk is iedereen het er wel over eens: het zou zo vet zijn om een zeeschildpad te zien. Maar voor we gaan snorkelen moet er eerst gekanood worden. Terwijl we varen vliegen de blue footed boobies en de pelikanen om onze oren. Ze duiken achter elkaar het water in om vis te vangen en dit geeft een heel cool effect. Vooral de blue footed boobies duiken echt diep en kunnen zelfs een stukje onderwater zwemmen. Als we uiteindelijk aankomen op de snorkelplek kunnen we bijna niet wachten om het water in te duiken en als we er eenmaal in liggen worden we dan ook niet teleurgesteld. Na tien minuten zwemmen ligt er namelijk al een zeeschildpad voor ons. Heel relaxed hangt de schildpad in het water en ondanks dat wij op nog geen meter afstand van hem drijven blijft hij rustig dooreten. Wat een waanzinnig gezicht om zo een groot dier rustig en efficiënt door het water te zien bewegen. Als we eindelijk door zwemmen ligt de volgende verrassing te wachten, een aantal pijlstaartroggen. Als we uiteindelijk langs een groep van vijf schildpadden zwemmen zijn we helemaal verkocht, de Galapagos is fantastisch. Als we vervolgens verplaatsen naar een andere plek zien we een van de andere dieren die we heel graag wilden zien, haaien. Op de bodem zwemmen namelijk verschillende white tipped sharks die wel 2.5 meter groot kunnen worden. Gelukkig zijn ze erg rustig en zwemmen ze kalm onder ons door, wat een gigantische beesten. Als we vervolgens tijdens zonsondergang terugvaren naar de kust zwemmen de zeeleeuwen om ons heen, wat een onwijs bijzondere eerste dag.

De volgende dag doen we een tour naar de lavastunnels, waar we opnieuw gaan snorkelen. Op deze plek leven namelijk de meeste zeedieren die rond Isabella in het water leven. We zien dan ook tientallen haaien en schildpadden. Op een gegeven moment zwemmen we zelfs langs de schildpadden zonder er echt aandacht aan te geven, doordat het er echt zo veel zijn. Het hoogtepunt van de snorkeltrip was een grot waar we in konden zwemmen en waar op een paar vierkante meter wel 9 haaien lagen. Het gaat heel erg tegen je natuur in om in zo een grot te zwemmen, maar ik zou het toch aan iedereen kunnen aanraden. Als we ‘s middags terug komen van de tour besluiten we zelf nog even te snorkelen rond de haven en ook hier blijken allemaal soorten dieren te zitten. Zo zien we onder andere wat eagle rays (soort kleine mantaroggen), verschillende haaien, roggen en uiteindelijk zelfs een paar zeeleeuwen. Dit was eerst wel even schrikken want zeeleeuwen zijn best grote dieren die super snel door het water schieten. Ze houden er dan ook erg van om met de mensen te spelen en je af en toe onwijs te laten schrikken. Dit maakt de dieren wel onwijs gaaf, ze komen echt naar je toe om je te bekijken en met je te spelen.

De laatste dagen op Isabella gebruiken we om het land te verkennen, er zitten namelijk niet alleen dieren in de zee maar ook op het land. Zo zitten de rosten vol met iguana’s (soort leguanen) en grote rode Galapagos krabben, verder leven er op het eiland grote landschildpadden en flamingo's. Ook is er een breeding center voor de grote landschilpadden waar je honderden van deze mega dieren kan zien. Hoe groter de schildpadden zijn hoe ouder, het kan wel 100 jaar duren voor een schildpad echt volgroeid is. Het zijn daarnaast erg indrukwekkende dieren om in het wild te zien. Met hun zware schilden walsen ze overal overheen zonder ook maar ergens voor uit de weg te gaan. Echt geen saaie luie dieren zoals je ze normaal in Artis ziet. Naast de dieren op het eiland is er ook een gigantische vulkaan, met de op een na grootste krater ter wereld. Doordat de vulkaan erg actief is zie je heel goed waar recente lavastromen zijn geweest, daarnaast zorgt de lava voor verschillende kleuren gesteente wat het uitzicht over de flanken van de vulkaan zeker de moeite waard maakt.

Verder is er op Isabella een ‘Wall of Tears’ die is gebouwd in de tijd dat de Galapagos werden gebruikt als gevangenis. De Galapagos was niet altijd een paradijs, maar voor de gevangenen was het eerder een hel waar met weinig voedsel onder hele zware omstandigheden moest worden overleefd. Door de zware omstandigheden stierven veel gevangenen op het eiland. De Wall of Tears is een monument om deze tijd te herinneren.

Na Isabella was het de beurt aan San Cristobal. Het eiland dat bekend staat om de grote hoeveelheid zeeleeuwen. Hier is dan ook niks aan gelogen, je struikelt op de stranden bijna over de zeeleeuwen. We verkennen het eiland met een taxi en gaan in de middag snorkelen bij een van de stranden. Als we in de zee zwemmen schieten de zeeleeuwen dan ook regelmatig voorbij, echt zo onwijs gaaf. De volgende dag besluiten we naar een baai te gaan en dit was een erg goede keuze. Deze baai heeft namelijk erg rustig water en er is heel veel te zien. We zien gigantische papagaaivissen, tientallen zeeleeuwen, schildpadden en prachtige vissen. Als we hier de volgende dag terugkomen bij de baai hebben we dan ook een van de leukste momenten op de Galapagos. Larissa, Richelle, Ilona en ikzelf liggen in het water als er opeens zes zeeleeuwen naar ons toekomen en om ons heen gaan zwemmen echt een moment om nooit meer te vergeten. Helaas werd het moment wel heel abrupt verstoord. Terwijl we met de zeeleeuwen mee zwemmen voelen we af en toe kleine prikjes, iets waar we in eerste instantie niet teveel aandacht aan geven. Als het op een gegeven moment erger begint te worden wordt het toch wel een beetje vervelend en als ik vervolgens echt hard geprikt wordt in mijn arm weet ik dat er iets mis is, alleen wat?! We snappen er niks van tot Ilona ineens roept dat er over kwallen zitten. Nu we goed kijken zien we inderdaad honderden doorzichtige kwallen. We weten niet hoe snel we naar de kant moeten komen. Uiteindelijk valt het aantal bultjes en wondjes gelukkig mee. Als we ’s avonds vervolgens een biertje drinken aan het strand bij de zonsondergang dan zijn we de kwallen allang weer vergeten.

Tot slot eindigen we de Galapagos op Santa Cruz. Het meest ontwikkelde eiland, waar je wel veel souvenirwinkels kan vinden. Verder kan je op dit eiland het Darwin research center bezoeken, waarin je kan leren over de verschillende diersoorten die op de Galapagos leven. Verder is er op Santa Cruz een kloof waar je in kan snorkelen. In de loop der jaren is er een soort scheur in de aardkorst ontstaan waar zeewater in is gelopen. Er leven verschillende vissen in deze kloof en als je hier zwemt heb je echt het idee dat je je in een aquarium bevind. Vooral de diepte van de kloof maakt het echt een onwijs mooie plek om te snorkelen. Tot slot heb je op Santa Cruz een grote vismarkt waar je vissen, garnalen en kreeften kan eten die vers gevangen zijn. Het is een gigantische straat die ’s avonds helemaal om wordt getoverd tot een groot barbecue feest. Langs de kant van de weg staan de barbecues waar de vissen en levende kreeften op worden klaargemaakt. In het midden van de straat staan gigantische rijen met tafels en stoelen waar iedereen geniet van het heerlijke eten. Zo hebben ze verse tonijn, schorpioenvis (speciale galapagos editie) en natuurlijk kreeft en garnalen. Alles komt goed gemarineerd van de barbecue af en ik overdrijf niet als ik zeg dat de tonijn die we daar hebben gegeten de lekkerste maaltijd is die ik ooit heb gehad. Kortom alleen het eten is al reden genoeg om een keer naar de Galapagos te gaan.

Tijdens onze tijd op de Galapagos, hebben we ook een 2opreis opdracht voltooid. We moesten allemaal Nederlandse dingen gaan zoeken, om ons iets meer thuis te voelen aan de andere kant van de wereld. Volgensmij is dat ons aardig gelukt. Benieuwd? Check onze nieuwste vlog over de bijzondere Galapgos!