Grensje hoppen tussen Argentinië en Chili

Na Bariloche in Argentinië was de beurt weer aan Chili. Dat betekende alweer voor de 4de keer de grens over tussen Argentinië en Chili. Iets wat helaas veel tijd kost maar waar je niet omheen kan. Bij de grens moeten namelijk alle tassen uit de bus om gecontroleerd te worden. Vaak gaan de tassen door een scanner, maar het gebeurd ook dat er een drugshond lekker door je tas heen gaat. Soms vist hij er wel eens wat eetbaars uit… oeps. Daarnaast moet je twee keer in de rij om uit en in te stempelen. Tot slot duurt het vooral lang voordat de bus waar je in zit aan de beurt is. Gelukkig ging het deze keer redelijk vlot en voor we het wisten waren we op onze volgende bestemming: Puerto Varas.

De stad Puerto Varas ligt onder het gebied in Chili dat bekend staat als de 7 meren. Dit gebied is zoals de naam al doet vermoeden bekend om de 7 meren, maar vooral ook voor de honderden vulkanen in dit gebied. Sommige van deze vulkanen zijn gigantisch en liggen boven de 3000 meter en hebben vaak een besneeuwde top, daarnaast zijn deze vulkanen ook actief. Dichtbij Puerto Varas ligt één van die gigantische vulkanen die de Osorno wordt genoemd. Het is een gigantische kegel met een witte top. Hij moet echt prachtig zijn… Helaas is hij voor ons niet zichtbaar als we aankomen doordat het heel erg bewolkt is en licht regent. Dit blijft helaas zo in de 3 dagen dat we in Puerto Varas zijn. De enige dag dat het iets beter weer is vertrekken we naar nationaal park Petrohué die op de flanken van de Osorno vulkaan ligt. Helaas kunnen we zelfs als we hier staan de vulkaan niet zien. De andere dagen liggen we voor het haardvuur in het Hostel wat na alles wat we gedaan hebben de afgelopen tijd zeker niet heel verkeerd.

Na ons regenachtig avontuur in Puerto Varas besluiten we een zonniger deel van het zeven meren gebied op te zoeken waar je ook nog een de actiefste vulkaan van Zuid-Amerika kan beklimmen: Pucon. Deze stad ligt aan de voet van de Villarica vulkaan. Villarica is 2816 m hoog en is de meest actieve vulkaan van Zuid-Amerika. In 2015 was de vulkaan nog voor het laatst uitgebarsten, maar wij gaan hem beklimmen! We slapen in het Chili-Kiwi hostel en ik denk dat ik wel kan zeggen dat dit een van de beste hostels is waar we tot dan toe hebben geslapen. Bij binnenkomst krijgen we allemaal informatie over de activiteiten in de buurt en alles kan geboekt worden bij het hostel. Daarnaast krijgen we dit keer super goed nieuws over het weer, over twee dagen is het namelijk zo mooi dat het een van de mooiste dagen van het jaar wordt om de vulkaan te beklimmen. De eerste middag in Pucon ga ik nog een stuk hardlopen naar een waterval wat een totale verassing is. Midden in het bos is een 30 meter hoge waterval die in een straal naar beneden komt. Door de nevel van de waterval is alles om de waterval heen super groen wat een prachtig effect geeft. Bijna is het zover, eindelijk tijd om te gaan klimmen. Op zondagavond krijgen we een korte inleiding met een van onze gidsen die uitlegt hoe de beklimming in zijn werk gaat. Waarna we meteen in bed duiken. We moeten namelijk de volgende ochtend al om 6 uur klaar staan.

’s Ochtends vroeg krijgen we een grote tas met daarin alles wat nodig is voor de klim. Onder andere een pikhouweel, krampons (haken onder je schoenen zodat je grip houdt in ijs en sneeuw) en een helm. We worden met een busje naar het begin van de vulkaan gebracht waarna we in een heel rustig tempo omhoog hiken. Terwijl je naar boven kijkt zie je de rook uit de krater komen wat een supervet effect geeft. Als een lange slang slingeren we de vulkaan op waarbij we constant te horen krijgen hoe we onze pikhouwelen moeten vasthouden. We lopen namelijk langs stijle afgronden waarbij de pikouweel je moet redden als je naar beneden glijdt. Het kost heel veel concentratie maar toch genieten we allebei super van deze tocht. Vooral het uitzicht is echt ongelofelijk vanaf deze hoogte. Ook zie je in de verte de andere vulkanen wat het uitzicht nog mooier maakt. Uiteindelijk komen we rond 12 uur aan op de top. Wat is dat fantastisch om te zien. We moeten hier gasmaskers dragen door alle giftige stoffen die uit de krater komen. Dit zorgt er ondanks het gasmasker toch voor dat je ogen gaan tranen en je neus gaat lopen. Daarnaast kunnen we helaas niet langer dan 10 minuten op de top blijven. Toch is de hele klim meer dan de moeite waard. De krater is echt gigantisch en je ziet de rook er vanaf komen. Ook is het uitzicht over de omgeving één om nooit te vergeten. Helaas gaan de 10 minuten onwijs snel voorbij en gaan we aan de afdaling beginnen. Normaal doen ze dit op een slee waardoor je binnen de kortste keren veilig beneden bent. Helaas is de sneeuw te ijzig geworden door de zon waardoor we het eerste deel van de afdaling moeten lopen. We worden constant gecoacht over onze pikhouwelen want als je over het ijs naar beneden glijdt moet je jezelf er dus mee kunnen stoppen. Als mijn krampon losschiet schrik ik ook heel even, omdat ik uitglijd, gelukkig komt er meteen iemand om te helpen. Ondanks al de waarschuwingen verwachten we toch dat er nooit iets gebeurt tot er opeens geschreeuw wordt dat we moeten opkijken. Een vrouw van een andere groep is gevallen en glijdt onze kant op. Larissa kan net op tijd opzij stappen of ze was meegenomen. Ook schiet de vrouw langs mij en dit is denk ik een van de meest bizarre dingen die ik ooit heb gezien, iemand die van een berg afvalt. Gelukkig brengt de vrouw het er goed vanaf. Nadat de rest van de afdaling wel goed verloopt kunnen we het laatste stuk gelukkig toch sleeën wat echt enorm leuk is. Iedereen gilt van plezier en voor we het weten zijn we weer beneden. Wat een fantastische ervaring was dit.

De volgende dag hebben we wel wat rust verdiend en dit kan je gelukkig ook perfect doen in Pucon. Hier liggen namelijk een van de mooiste natuurlijke warmwaterbronnen ter wereld. Ze staan in de top 10 mooiste warmwaterbronnen en er is zelf een National Geographic magazine over de baden gegaan. We kunnen dit dus niet overslaan. Als we aankomen is het ook echt genieten. Er zijn 17 gigantische natuurlijk verwarmde baden en twee natuurlijke watervallen. De temperaturen beginnen bij 35 graden en lopen op tot 45 graden. Bij het omkleden was het ijskoud, maar als je dan in het eerste 35 graden warme bad duikt dan is dat ook echt genieten. Naast dat het water heerlijk is mag ook het uitzicht er wezen. De baden liggen midden in de natuur en overal om je heen is groen. Verder zie je de baden die je kan bereiken door over het rode plankenpad te lopen. Ook konden we natuurlijk de waterval niet overslaan die als enige echt ijskoud was.

De laatste dag van de Pucon gebruik ik ook goed. Er ligt namelijk een nationaal park in de buurt waarbij je een rots kan beklimmen die uitzicht geeft op 3 gigantische vulkanen. Op aanraden van de hostelmedewerkers sta ik om 6 uur op zodat ik als eerste boven ben en geen last heb van andere toeristen. Helaas heeft Larissa te veel last van haar kniën waardoor ze niet mee kan. Na een superzware en stijle hike van 3 uur kom ik eindelijk als eerste boven op deze rots. Wat een gigantisch uitzicht. Alles wat je ziet is groen en alleen in de verte zie je 3 gigantische witte kegels. Twee van deze kegels geven ook nog eens een rookpluim wat laat zien hoe actief deze vulkanen zijn.

Het kleine Pucon was onze laatste stop in Patagonië. We nemen namelijk een nachtbus naar het noorden met als eindbestemming Valparaiso. Deze stad ligt aan de kust bij Chili en staat bekend om de gekleurde huizen. Ook staat de stad bekend om de enorme hoeveelheid street art. Als we ’s ochtends aankomen zijn we meteen onder de indruk van het uitzicht. De stad loopt vanaf de zee meteen omhoog op een grote berg, bijna de hele stad ligt in de bergen. Er zijn niet echt hoogtepunten, maar het is echt een stad waar je een beetje doorheen moet dwalen. Dit is ook iets dat we doen waarbij we genieten van de street art die echt overal te vinden is. Daarnaast kan je overal op straat heerlijke empanadas kopen en andere snacks. Het hele centrum staat namelijk vol mensen die iets willen verkopen. We kopen daarnaast heerlijke noten en fruit bij de grote markthal en eten een lekker ijsje bij de ijsstand die de beste van de stad moet zijn. Valparaiso is echt de perfecte stad om op een zonnidge middag door heen te dwalen.

Na Valparaiso ging de reis opnieuw de grens over. De wijnstad Mendoza stond namelijk ook hoog op onze verlanglijst. Bijna alle wijn uit Argentinië wordt geproduceerd in deze stad en je kan overal wijnproeverijen doen. We huren een leuke airbnb in het midden van de stad, die heel Europees aandoet. Op zondag gaan we naar een van de meest luxe wijnproeverijen van Mendoza, Alta Vista. Als we aankomen kunnen we meteen instromen in de tour waarbij we de gigantische wijnvatten kunnen zien en de oak barrels waar de wijnen in rijpen. Na de tour proeven we 3 gigantisch heerlijke wijnen en leren we vooral dat de Malbec druif erg belangrijk is voor de Zuid-Amerikaanse wijn. Omdat de zon schijnt en omdat Alta Vista een grote tuin heeft besluiten we om van de lekkerste wijn een fles te kopen en lekker te genieten vandaag. De fles die we kiezen is de Atemporal en is zeker een aanrader, samen met wat empanadas was dit echt genieten. De zon scheen heerlijk en de wilde Cavia’s liepen rond ons heen. Kortom een echte relaxde zondag.

De volgende dag gaan we voor de iets sportievere versie. We huren en fiets en gaan touren door de wijnvelden. Met onderweg wat stops bij verschillende proeverijen. Om het verschil te kunnen proeven tussen de dure en goedekope wijnen besluiten we eerst bij een wat goedkopere proeverij te gaan proeven en daarna bij een wat duurdere. En geloof me, dat verschil is er zeker weten. We genieten weer van verschillende wijnen met meerdere keren een mooi uitzicht over de druivenvelden. Tot slot doen we ook een olijfolie, jam, chocolade en likeur proeverij met allemaal producten die in de regio groeien. Na zo een hele dag fietsen kan je vervolgens gratis wijn drinken bij de fietsverhuur, iets wat we ook nog even meepakken. Na de hele dag goede wijn te hebben gedronken proef je wel dat hij gratis is. Ondanks dat de wijn minder is, is de ervaring van deze gratis wijn top. De Argentijnse eigenaar staat met zo een gigantische glimlach wijn uit te delen dat je echt kan zien dat dit echt de hoogtepunt van zijn dag is, wijn weg geven. Met alle andere toeristen hebben we na de gratis wijn een gezellige busreis terug naar het centrum. We gaan vroeg slapen want de volgende dag gaat onze trip verder naar Santiago.

Tenminste Santiago was het plan. Maar als we bij het busstation aankomen horen we ineens dat er geen bussen rijden. Eerst denk je dan: ‘wat is er in hemelsnaam aan de hand’. Tot slotte komen we er met behulp van google translate achter dat er een sneeuwstorm is in de toppen van de Andes, waar we overheen moeten om de grens over te kunnen. Allereerst denken we: ‘dan vliegen we toch naar Santiago’. Als we kijken zijn de vluchten ook goedkoop dus gaan we opweg naar het vliegveld. Alleen in dat uur dat we in de bus zaten zijn de tickets helaas verdubbeld in prijs. Dan maar wat extra dagen in Mendoza. Uiteindelijk moeten we nog een extra nacht wachten aangezien de sneeuwstorm nog wat langer duurt. Maar twee dagen later dan gepland kunnen we eindelijk gaan. De bustocht is fantastisch over de Andes heen met prachtig uitzicht op de hoogste bergen van Zuid-Amerika.

Santiago is een leuke stad, maar veel backpackers slaan het over. Opzich kunnen we dit begrijpen aangezien er niet veel hoogtepunten zijn om te bezoeken. Het is echt een stad waar je heel leuk kan wonen, maar als toerist is er weinig te beleven. Wij blijven één dag en dit was dan ook voldoende. We zien onder andere een gigantische fruit en groentemarkt en drinken hier heerlijke granaatappelsap en eten vers fruit. Verder genieten we van het uitzicht over de stad van de berg Cerro San Cristobal. Je kan hier met een soort kabelbaan omhoog en je kan de hele stad zien. Dit is geen verkeerd uitzicht. De stad is omringt met gigantische met sneeuw bedekte bergen. Tot slot eindigen we dag door langs te gaan bij Grand Torre Santiago en sushi te eten bij een van de velen sushit tentjes. Helaas is sushi hier toch iets anders dan in Nederland. Ze voegen namelijk cream cheese toe aan elke sushirol. Wij zijn iniedergeval geen fan.

Na al dit gehop tussen Argentinië en Chili vliegen we naar onze laatste Chileense bestemming San Pedro de Atacama, waar de droogste woestijn ter wereld te vinden is. Daarover meer in de volgende blog…